İyileşememek

Mutluluk ve mutsuzluk üzerine düşünüyorum uzun süredir. Mutsuzluğun günahını aldığımızı, mutsuzluğun da güzel olduğunu falan düşünüyorum. Hatta mutluluğun bir illüzyon olduğunu falan. Gerçi bu kendi kendimi avutma şeklim de olabilir. Bilemiyorum...

Elimde bir yara oluştu geçen gün. Gitar çalarken. Bilmeyenler için anlatayım, uzun süre gitar çalmazsanız ya da gitara yeni başladıysanız sol el parmaklarınız bi hayli acır. Hatta su toplar çoğu zaman. Bu yüzden yavaş yavaş antrenman yapmanız gerekir. Fakat ben yine kaptırdım kendimi. Su topladı parmağım. İki katı şişti falan. Ben de sürekli yoldum, iyileşmesine izin vermedim. Bazı böyle garip davranışlarım var, kendim de katlanamıyorum bunlara. Ama bir amacı var. Acıya dayanmak...

Acıya dayanmayı kendi kendinize öğrenmezseniz, başkaları o yaraları sürekli yolduğunda acı çekersiniz.

Hoş gerçi öğrenseniz de çekersiniz. Çünkü o başkaları hep katlanarak gelirler.

Parmağıma bakarken ve fiziksel bir acı çekerken düşündüm. Sanırım içerde de işler böyle yürüyor bende. Kendim bazı yaraları sürekli yolup kanatıyorum.

Bazen de tam tersi. Her şeyi hallettim derken başkaları yoluyor hop baştan başlıyoruz.

Uzak duruyorum her şeyden bir süredir. Tam kendimi toplayacağım derken birilerinin davranışları, düşüncesizlikleri, saygısızlıkları, sevgisizlikleri... Hop baştan...

Bazen bağırasım geliyor. '' Ben size ne yaptım iyilikten başka?!'' diye. Ama zaten cevap soruda gizli olduğu için yutuyorum bu soruyu da.

İyileşemiyorum. Ne yaptım ne ettimse beceremedim. İyileşmek artık imkansız gibi geliyor bana.

İnat insanıyımdır. Hep başkalarına inat iyileştim ve daha güçlü oldum bu hayatta ama bu sefer insanlara yenileceğim sanırım.

Bunu da kendime yakıştıramıyorum. Olsun, insanlar bana neler yakıştırıyor, ben kendime bunu mu yakıştıramayacağım?!

Aşk olsun herkese ve her şeye. Helal olsun ve maalesef geçmiş olsun.

Tüm bunlar dışında artık kafamdaki sesleri susturamıyorum. Çok ses var. Dayanamıyorum, katlanamıyorum.

Elbet susturacağım bir gün. Tanrıdan tek dileğim, bu durumdan benliğimle kurtulmam. Benliğimi yitirmek istemiyorum.

Ya da nefes almaya devam etmeyi umuyorum kendisinden. O da zorlaştı ve katlanılmaz bir hal aldı çünkü.