Özel Güvenlik

Yolda gidiyoruz. Bir araba içindeyiz. Huzurlu bir akşamüstü. Tedirginlikler dolu çantalarımızı süslemişiz, bugün kıyak geçecek diye direniyoruz. Her şeyimiz yanımızda, cebimizde de umut dolu.

Birini görüyorum. Özel güvenlik yazıyor, yol ortasında yürüyor. Herhalde işten çıktı, iş elbisesini bile çıkaramadan eve gitmesinin hüznünü taşıyordur bu baba diyorum içimden. Sonra elinde bir büyük tesbih olduğunu, sağa sola salladığını görüyorum. Tam yanından geçerken gözünde Wachowski'lerden ödünç aldığı bir güneş gözlüğü olduğunu görüyorum. Hemen ilerde onu tanıdıklarını bakışlarından anladığım iki kişi, ona doğru bağırarak bir şeyler söyleyip, gülerek yürüyorlar.

Abimiz güzel delirmiş. Beni de gülümsetiyor. Çakıyorum köfteyi. Komple buraların özel güvenliği o. Ondan soruluyor herhalde güvenlik buralarda. Deliliğin ona verdiği yetkiyle yanlış bulduğu her şeyi engelleyebilir. Sonsuz bir yetki veriliyor bu hayat tarafından ona, insanlar da bu yetkiye bile isteye, o memnun olsun diye uyuyor. Arabayla yanından geçerken 10 saniye içerisinde gördüğüm görüntü bunları anlatıyor bana. Not alıyorum hemen. Yola devam ediyoruz.

Gece başka bir köfteyi çakıyor beynim. Kurallardan, bu böyle olur - şu şöyle olmalı laflarından dem vuranlar geliyor aklıma.

Sanırım inandığınız bir işi ya da hayalinizi aklı başında yaparsanız insanların kurallarını yıkmanız zor. Ne zamanki yitirdiniz aklınızı bu uğurda, işte o zaman insanlar kabul eder beyninizin size verdiği yetkiyi. Özel Güvenlik kıyafeti ile abimiz müthiş bir rol oynarken o sahnede, herkes alkışlayıp takdir edebilir. Siz eğer aklı başında şekilde yaparsanız bunu, "olmaz, hayır, kabul edilemez, asla ve kat'a buna göz yumulamaz" şeklinde duvarlar ile karşılaşabilirsiniz.

Düşünsenize birileri alıyor karşılarına, "bak" diyorlar "BAK!" Böyle bağıra çağıra, evet... "Sen özel güvenlik falan değilsin, sen delisin, insanlar böyle davranmaz böyle davranışlar sergilemez yapma yanlış yapıyorsun!!!". Deseler... Abimizin Özel Güvenlik olmadığını ne ona ne de diğer insanlara kanıtlayabilirler miydi?

Normal bu, hak verilesi bir yandan. Sonra kulağını kesen fırçacı geliyor aklıma, dayanamayıp sakince hayatını sonlandıran daktilocu, köprüde arabasını durdurup hafif adımlarla kendini suya bırakan tıngırdatmacı... Hepsinin ortak derdinin çaresini görüyorum Özel Güvenlik abimizde. Delirememek...

Belki de delisindir? İnsanların senden aklı başında şeyler istemesi garibine gidiyordur. Belki de insanlar delidir ve sen farkında olmayıp onlara sabırla bak sen aslında Özel Güvenlik falan değilsin demeye çalışıyorsundur.

Delirmek zaten güzel. İnsanın çektiği en büyük acılardan biri delirememektir.

Beynim bu şekilde çalıştığı müddetçe ne insanlara ne de kurallara... Aklım kesik kulaklarda benim...

Kulak kesmek de güzel hikaye ha. Alın size kural!

İnancım ve doğru yolda olduğum fikri iyice zihnimde yerleşirken iki seçenek çıktı önüme o akşam.

Ya kulağımı keser aklı başında kalırım.

Ya da kendime bi Özel Güvenlik kostümü bulurum.

Sonra bindik arabaya tekrar. Dönüşte göremedim Özel Güvenlik abimizi.

Tekinsiz hissettim.

Bizi kim koruyacak?